Çalıyorlar ve hiçbir şey yapmıyorlar: "Geri almanın" en kötü yolu

Bir toplumun evrimini ölçmek için çocuk yoksulluğundan daha hassas birkaç parametre vardır. Artık sadece bir grup vatandaşın hayatta kalma mücadelesi değil; ülkenin geleceğinin bağlı olduğu nesillerin gelişimi de tehlikededir.

Birkaç gün önce Arjantin Katolik Üniversitesi (UCA) bu endeksin bir yıl içinde 14,5 puan düştüğünü bildirdi: Felaket niteliğindeki %67,3'ten utanç verici %52,8'e.

Diğer değişkenlerde olduğu gibi, Javier Milei'nin hükümeti de kendini kendisiyle karşılaştırmaya başlıyor . Liberteryen dönemde yapılan sert ayarlamalar nedeniyle, çocuk yoksulluğu 2024'ün ilk yarısında dayanılmaz seviyelere fırladı (%67,3). Bir yıl sonra, Arjantin ana akımına daha uygun bir rakama geri döndü (%52,8).

Ancak daha geriye baktığınızda, hâlâ çok yüksek olan %52,8 oranı, 2023'ün ikinci yarısındaki %58,8'den (Alberto ve Cristina + Massa'nın neredeyse tamamı, Milei'nin 20 günü hariç) ve aynı yılın ilk yarısındaki %56,6'dan (tümü önceki hükümetten) daha düşüktür.

UCA raporunun vurguladığı üzere çocuk yoksulluğundaki azalma, enflasyondaki düşüş , doların istikrarı ve Evrensel Çocuk Ödeneği'ndeki (AUH) iyileşmeden kaynaklanmaktadır. Hala kritik bir bağlamda, istatistikler Milei altında en savunmasız sektörlerin son Kirchner yönetimine göre daha iyi durumda olmaya başladığını göstermektedir.

Cristina Kirchner'in bu Çarşamba günü Plaza de Mayo'da kendisini destekleyen binlerce taraftara hoparlörlerden yayınladığı sloganın kalbi için çok rahatsız edici bir gerçek . " 'Geri döneceğiz' ifadesini seviyorum çünkü bir iradeyi, çocukların günde dört kez yemek yiyebileceği bir ülkeye tekrar sahip olma iradesini ortaya koyuyor."

Eski başkan, Alberto ve Massa ile paylaştığı hükümetin toplumun çoğunluğu için ne kadar kötü olduğunu fark etmiyor (ya da belki de kavrayamıyor). Ya da daha kötüsü: adayı kendisi seçmiş, başkan yardımcısı olmuş ve kendisine hesap veren kilit bakanları olmasına rağmen, orada olmadığını iddia ediyor .

Clarín , dikkat çeken bir gerçeği dile getiriyor: Milei bir buçuk yıldan fazla süredir iktidarda olmasına rağmen, çoğunluk mevcut krizden Fernández yönetimini sorumlu tutmaya devam ediyor .

Cristina'nın emrinde görev yapmış bir analist bunu şu şekilde özetliyor: "Son yönetim Peronizm'in sahip olduğu bir varlığı yok etti ve bu da Peronizm'in düğmeleri nasıl manipüle edeceğini bildiği fikriydi. Yolsuzluk olabilirdi ama onu nasıl yöneteceğini biliyordu."

Tartışmalı "çalıyorlar ama bir şeyler yapıyorlar" (Menem?) ifadesi böylece geri dönmeye çalışmanın en kötü formülü haline geliyor: "Çalıyorlar (Cristina hapsedildi) ve bir şey yapmıyorlar (Alberto)."

Peronizm için bir diğer son derece karmaşık konu ise halefiyettir. Kirchneristlerin Plaza de Mayo'ya yürüyüşü Cristina'nın merkeziliğini yeniden teyit etti.

Bir güç, ama aynı zamanda bir tuzak: yeterli değil (2023'te artık aday değildi ve şimdi İl'de bölgesel adaylıkla yetiniyordu), onsuz işler daha kötü olabilirdi .

Mahkeme kararı nedeniyle eski başkan yalnızca kamu görevi yapmaktan men edilmeyecek: seçmen kütüğünden çıkarıldığı için Partido Juventud (PJ) başkanlığından istifa etmeli ve oy bile kullanamayacak. Peki şimdi bize kim yardım edebilir?

Clarín tarafından yayınlanan bir UBA anketi Cristina olmadan Peronist liderlik hakkında soru sordu. Aşağıdakileri ortaya koydu:

1) Kirchnerizm'in elinden geleni yaptığı Axel Kicillof %39 ile kazandı.

2) İkincisi, %31 ile "Onun yerine geçebilecek kimseyi hâlâ göremiyorum."

3) Podyumu %21 ile Juan Grabois tamamladı.

Piket lideri, bazılarının K-12 partisinin olası varisi olarak görmeye başladığı kişi. Grabois? Diğer sayılara bakarsanız, o kadar da uçuk gelmiyor: Máximo %3 , Massa %2 ve Wado de Pedro %1 alıyor.